«Μην ρωτάς τι έκανε η πατρίδα για σένα, αλλά να ρωτάς τι έκανες εσύ για την πατρίδα» J. Kennedy. Επέλεξα να ξεκινήσω το παρόν άρθρο μου με την πολύ γνωστή ρήση του 35ου προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Την θεωρώ εξαιρετικά επίκαιρη σήμερα που αντιμετωπίζει η χώρα μας την χειρότερη ίσως μεταπολεμική κρίση της, η οποία ξεκίνησε ως οικονομική για να «μεταλλαχθεί» στην συνέχεια σε κρίση κοινωνική αλλά και ανθρωπιστική. Read More Οι πολίτες της Ελλάδας εδώ και περίπου 2,5 χρόνια έχουν υποβληθεί σε σημαντικές θυσίες και έχουν συμβάλλει τα μέγιστα, με την συνέπειά τους στην πληρωμή των συνεχώς αυξανόμενων φορολογικών τους επιβαρύνσεων παρά τις μεγάλες και οριζόντιες περικοπές των εισοδημάτων τους, αλλά και με την συνεπή τους στάση στην διατήρηση της κοινωνικής και της πολιτικής ομαλότητας, προκειμένου η χώρα μας να διατηρείται ακόμη στον σκληρό πυρήνα της ευρωζώνης και να «διαπραγματεύεται» την τελευταία ίσως ευκαιρία της να παραμείνει ζωντανή στην προωθούμενη οικονομική ενοποίηση της Ευρώπης. Δυστυχώς όμως οι υπεύθυνοι χάραξης της πολιτικής, της οικονομικής και της στρατηγικής αντιμετώπισης της κρίσης έχουν να επιδείξουν μηδαμινά θετικά αποτελέσματα σε μια σειρά από τομείς όπως η διαφάνεια, η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, η δίκαιη κατανομή των βαρών, η ουσιαστική μείωση των λειτουργικών δαπανών του δημοσίου, η αναδιάρθρωση των δημόσιων υπηρεσιών, η προώθηση των μεταρρυθμίσεων και του εκσυγχρονισμού του Κράτους, κλπ. Η ανεργία είναι σε ιστορικά υψηλά επίπεδα και σε συνδυασμό με, την συνεχιζόμενη οριζόντια απομείωση μισθών και συντάξεων, την εντεινόμενη φορολόγηση κυρίως των χαμηλών και μεσαίων εισοδηματικών τάξεων, την κατάρρευση της αξίας των περιουσιακών στοιχείων και την έλλειψη προσδοκιών για σταθεροποίηση της κατάστασης, δημιουργείται ένα εκρηκτικό μείγμα στην Ελληνική κοινωνία, με άγνωστες τις συνέπειες που μπορεί να επιφέρει στην ομαλή διακυβέρνηση του τόπου. Παρά την πρωτοφανή αυτή κρίση που σήμερα εξελίσσεται σε ανθρωπιστική κρίση και την καθίζηση των πραγματικών εισοδημάτων της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών, υπάρχει πληθώρα δημοσιευμάτων στον έντυπο και στον ηλεκτρονικό τύπο σχετικά με, τα προκλητικά προνόμια και χρηματικά ποσά που απολαμβάνουν οι «Πατέρες» του Έθνους, οι παρατρεχάμενοι σύμβουλοι, οι επιστημονικοί συνεργάτες, οι «τεχνοκράτες» επικεφαλής ανεξάρτητων αρχών και δημόσιων οργανισμών κ.ο.κ. Σε πολύ λίγες ημέρες η Κυβέρνηση θα προσπαθήσει να περάσει από την Βουλή, το σκληρότερο ίσως πακέτο μέτρων που θα οδηγήσει σε ακόμη δυσχερέστερη θέση τα χαμηλόμισθα και μεσαία στρώματα των Ελλήνων πολιτών. Ακόμη και εάν το επιχείρημα της αναγκαστικής λήψης των μέτρων αυτών για την παραμονή μας στην ευρωζώνη και για την σταθεροποίηση της κατάστασης μοιάζει πειστικό, η οριζόντια και μονομερής επιβάρυνση ακυρώνει την αποδοχή τους από την Ελληνική κοινωνία. Μόνη περίπτωση κατά την ταπεινή μου άποψη, να μετριασθεί η οργή, η αγανάκτηση, η τάση για ανυπακοή, είναι να σταθεί και η πολιτική τάξη στο σύνολό της (νέοι και παλαιοί πολιτικοί) στο πραγματικό ύψος που επιβάλλουν οι περιστάσεις και να αποδείξει εμπράκτως ότι συμμετέχει στις θυσίες του Ελληνικού λαού αποδεχόμενη όχι ποσοστιαία μείωση κάποιων από τις αμοιβές τους αλλά την προσφορά πλέον των υπηρεσιών τους στο λειτούργημά τους σε εθελοντική βάση. Αντιλαμβάνομαι ότι και αυτό ανάγεται στην οριζόντια μεταχείριση αλλά η σημερινή «εμπόλεμη» κατάσταση επιβάλλει και στους βουλευτές να δεχθούν οριζόντιες πολιτικές που οι ίδιοι επιβάλλουν στους πολίτες. Η βουλή, που είναι αρμόδια για την αποζημίωση των βουλευτών, μπορεί να σταθεί αρωγός στις προσπάθειες της Ελληνικής κοινωνίας θεσπίζοντας μέτρα οικονομικών απολαβών που δεν θα προκαλούν, θα είναι χωρίς αστερίσκους και «κρυφές» αμοιβές-προνόμια και θα καταβάλλονται με εισοδηματικά κριτήρια λαμβάνοντας υπόψη την συνολική περιουσιακή κατάσταση (οικογενειακή) του κάθε βουλευτή. Παρόμοια οριζόντια μείωση των προκλητικά αυξημένων απολαβών πρέπει να εφαρμοσθεί και στο σύνολο των στελεχών που προέρχονται, είτε από τον ιδιωτικό, είτε από τον δημόσιο τομέα, και προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε δημόσιους οργανισμούς, ανεξάρτητες αρχές, επιτροπές, ΔΕΚΟ κλπ. Προτείνω, την επιβολή ενός πλαφόν στις αποδοχές που θα καταβάλλονται στα ανωτέρω στελέχη, το οποίο θα είναι παρόμοιο με τις αποδοχές ενός ανώτατου δημοσίου υπαλλήλου ή δικαστικού λειτουργού, όπως αυτές θα καθορισθούν μετά τις επικείμενες μειώσεις. Σε όσους υποστηρίζουν ότι τα στελέχη αυτά είναι αναγκαία για τον κρατικό μηχανισμό για την αντιμετώπιση της κρίσης και είναι σε πολλές περιπτώσεις «εθελοντές» αφού αφήνουν θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα με υψηλότατες αποδοχές για να προσφέρουν στην χώρα, τους παραπέμπω στην πρώτη φράση του άρθρου αυτού, αλλά και στο άρθρο 4 του Συντάγματος όπου ρητά καθορίζεται ότι οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους. Είμαι πεπεισμένος ότι, ακόμη και εάν τα παρόντα στελέχη αρνηθούν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην Πατρίδα, ένεκα, των οριζόντιων περικοπών και ίσως των χαμηλών απολαβών τους, υπάρχουν πολλοί Έλληνες τεχνοκράτες που θα επιθυμούσαν με ανιδιοτέλεια και θυσιαστική αντίληψη να προσφέρουν στην Χώρα τους, έστω και σε «εθελοντική» βάση, τις εμπειρίες τους και τις γνώσεις τους, για την αντιμετώπιση της κρίσης. Η κοινωνική συνοχή είναι το πρώτιστο μέλημα αν θέλουμε ως κοινωνία να εξέλθουμε συντεταγμένα από αυτή την πολύ μεγάλη κρίση. Δυστυχώς, η πολιτική τάξη δεν φαίνεται να έχει αντιληφθεί την σοβαρότητα της κατάστασης και συνεχίζει να «προκαλεί» την κοινωνία με την διατήρηση της προκλητικής συμπεριφοράς, είτε με την ευνοιοκρατία και τον διορισμό των «δικών» τους ανθρώπων, είτε με την καθολική προστασία του εισοδήματος και των προνομίων τους που έχει κατά καιρούς ψηφίσει. Η προφανής αναντιστοιχία μεταξύ της συντριπτικά μεγάλης μερίδας των πολιτών που υποφέρει από την εξελισσόμενη κρίση και της πολιτικής και της τεχνοκρατικής «ελίτ» δεν συμβάλλει στην διατήρηση της ψυχραιμίας και της σύνεσης που απαιτείται για να διατηρηθεί η κοινωνική συνοχή, αλλά και για να προστατευθεί η ομαλότητα στην χώρα. Νικόλαος Κοκκάρης Πρώην Αξιωματικός Οικονομικού Σώματος Στρατού Οικονομολόγος, MSc in Finance