Όπως έχω γράψει και σε ένα άλλο άρθρο μου που είναι ανηρτημένο στην ιστοσελίδα της ΕΑΑΑ, ‘’Δυστυχώς στην αεροπορική αποστολή υπάρχουν και πολύ πικρές στιγμές. Είναι αυτές κατά τις οποίες αυτοί που προσγειώνονται είναι λιγότεροι από αυτούς που απογειώθηκαν.
Για μία τέτοια πικρή στιγμή θέλω να αναφερθώ που συνέβη στην 114Π.Μ / 342ΜΠΚ με MIRAGE F-1CG.
Ήταν 6 Ιουνίου του 1980 και η τότε άσκηση ‘’ΟΛΥΜΠΙΟΣ ΔΙΑΣ’ ήταν σε εξέλιξη. Η 342 ΜΠΚ συμμετείχε σε ρόλους αναχαίτισης της ‘’εχθρικής’’ αεροπορικής απεικόνισης που είχε ανατεθεί στα Α-7. Πλησίαζε το βράδυ για τις νυκτερινές πτήσεις , αλλά ο καιρός ήταν προβληματικός με μεγάλη αστάθεια και καταιγίδες σε όλο σχεδόν το Αιγαίο. Περιμέναμε αρκετά για ενημέρωση και έγκριση από το ΑΤΑ, αν θα γίνουν οι νυκτερινές αποστολές. Είχε σκοτεινιάσει για τα καλά όταν ήρθε η εντολή. Αρχισαν οι απογειώσεις σε ζευγάρια με καθορισμένο RADAR συνεργασίας. Προγραμματίστηκα αρχηγός σχηματισμού με Νο2 τον Υπσγό (Ι) Μιλτιάδη Μπισμπιγιάννη της 46ης σειράς. Εναν πολύ καλό και σοβαρό αεροπόρο που μελετούσε το αεροσκάφος και την αποστολή στις λεπτομέρειες τους.
Επειδή ήμουν σίγουρος ότι ο καιρός θα μας δυσκόλευε, στην ενημέρωση πριν την απογείωση, πέρα των άλλων, του είπα ότι θα απογειωθεί IN TRAIL (Σχηματισμός με το Radar) σε εμένα και θα κρατηθεί στο 1Ν.Μ , μέχρι να δούμε τον καιρό στην περιοχή που θα πάμε. Με την R/T επαφή με την Πάρνηθα μου έδωσε οδηγίες κατάδειξης στόχου ανατολικά Σκύρου. Η περιοχή ήταν γεμάτη σύννεφα κατακορύφου αναπτύξεως με συνεχείς ηλεκτρικές εκκενώσεις , οριζόντιες και κάθετες. Δημιουργούσαν ένα απόκοσμο περιβάλλον . Ολοκλήρωσα την αναχαίτιση χρησιμοποιώντας όλα τα βοηθήματα που είχε το αεροσκάφος προκειμένου να ελαχιστοποιήσω τον κίνδυνο παραισθήσεων, ενώ ενημέρωσα για τον καιρό το RADAR συνεργασίας. Στον Νο2 είπα να παραμείνει στη θέση του IN TRAIL.
Το RADAR μας ενημέρωσε ότι υπάρχουν δύο ίχνη, στόχοι. Ενα που κατευθύνεται δυτικά και θα το αναλάβει ο Νο1 για αναχαίτιση και το άλλο έχει νότια πορεία και “είναι εντολή ΑΚΕ να πάει ο Νο2”. Ο σχηματισμός μας χώρισε. Είπα στον Μίλτο να προσέχει τον καιρό και να κάνει την αναχαίτιση μέχρι εκεί που του το επιτρέπει. Στον δεύτερο ασύρματο που είχαμε, άκουγα τις οδηγίες που του έδινε, νομίζω, η ΜΥΚΟΝΟΣ . Σε κάποια στιγμή και ενώ είχα ολοκληρώσει την αναχαίτιση του δικού μου στόχου (Α-7 κατά της 111Π.Μ), λίγο πριν τον Παγασητικό κόλπο και εν μέσω αστραπών , άκουσα τον Μίλτο να αναφέρει οπτική επαφή με τον στόχο του(TALLY). Ηταν η τελευταία φορά που τον άκουσα.
Από τον Σχηματισμό ζεύγους με το χαρακτηριστικό κλήσεως ‘’SPARTA BLACK’’ επέστρεψε στην 114 Π.Μ. μόνο ο Νο1. ‘Ενας ακόμα άριστος αεροπόρος έπεσε στην προσπάθεια του να εκπαιδευτεί όπως θα πολεμήσει.
Αντιπτέραρχος(Ι) ε.α.
Ευάγγελος Γεωργούσης
Επίτιμος ΔΚΤΗΣ ΔΑΕ.