ΑΝΑΔΡΟΜΗ – ΣΚΕΨΕΙΣ – ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ – ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ – ΠΑΡΟΝ & ΜΕΛΛΟΝ
Του Υποπτεράρχου (ο) ε.α. Κων/νου Αναστασίου
Αφορμή παίρνοντας από την πληροφορία – δημοσίευση που αναρτήθηκε πρόσφατα στο διαδί- κτυο στην ιστοσελίδα της Ε.Α.Α.Α. και δημοσιεύθηκε και στην εφημερίδα ΗΧΩ ΤΩΝ ΑΙΘΕΡΩΝ σχετικά με τη δημιουργία νέου ΣΕΠΑ στους χώρους της τέως 350 ΠΚΒ θέλω να καταθέσω ορισμένες σκέψεις και προβληματισμούς καθώς και προτάσεις για το θέμα αυτό.
Αυτό το μήνα συμπληρώνονται 3 χρόνια από το κλείσιμο του ΣΕΠΑ στην περιοχή του Ελληνικού, γεγονός που πιστεύω ότι λύπησε πραγματικά όλα τα στελέχη της Π.Α. ε.ε. και αποστράτους. Μία βια- στική και αψυχολόγητη απόφαση δεδομένου ότι ακόμη τίποτα δεν έχει γίνει σε αυτό το χώρο. Υπήρξε μια ανεξήγητη πίεση για γρήγορη εκκένωση και ουσιαστικά δεν έγινε σχεδόν καμία προσπάθεια για μα- ταίωση ή έστω για καθυστέρηση. Θα ανέμενε κανείς μία σοβαρή προσπάθεια εκ μέρους των αρμοδίων φορέων της Π.Α., Ηγεσίας και Υπουργείου προς την κατεύθυνση αυτή. Τουναντίον, υπήρξε μια διάχυτη φήμη ότι η Π.Α. το αποδέχτηκε με το επιχείρημα ότι δεν το χρειαζόταν για οικονομικούς λόγους και κυρ- ίως ότι αποδεσμευόταν προσωπικό για κάλυψη αναγκών των Μονάδων.
Το ΣΕΠΑ υπήρξε ένα δημιούργημα της Π.Α. από τη δεκαετία του 1950. Είναι μια ιστορία τουλάχιστον 70 χρόνων. Όλα αυτά τα χρόνια εξυπηρέτησε σε δύσκολους καιρούς τις βιοτικές ανάγκες του προσωπικού της και παράλληλα των Μονάδων της Π.Α. σε όλη την Επικράτεια. Παράλληλα δεν πρέπει να παραγνωρίζει κανείς τον κοινωνικό ρόλο που έπαιξε το ΣΕΠΑ στη σύσφιξη των σχέσεων τόσο του εν ενεργεία προσωπικού της όσο κυρίως των αποστράτων μελών της Αεροπορικής οικογένειας.
Ήταν ένας τόπος όπου θα συναντούσες συναδέλφους και θα μπορούσες να πιεις έναν καφέ, να περάσεις δύο ώρες ευχάριστα κάνοντας και τα ψώνια σου.
Κυρίως όμως έχεις την ικανοποίηση ότι η Αεροπορία ενδιαφέρεται για όσους την υπηρέτησαν και την υπηρετούν και δεν αισθάνονται αποξενωμένοι μετά από τη μακρά προσφορά προς αυτήν. Κρίμα και για όλα αυτά που οι εκάστοτε Ηγεσίες και κυρίως αυτοί που στις κρίσιμες στιγμές δεν το κατάλαβαν και δεν πάλεψαν για αυτό. Το θέμα είχε και έχει σημαντική οικονομική επίπτωση και για το Μετοχικό Ταμείο Αεροπορίας. Στερεί το Ταμείο από πολύτιμους πόρους (περίπου 800.000-1.000.000□ ), δηλαδή μέρισμα 200□ μηνιαίως για 400 οικογένειες αποστράτων και χηρευουσών οικογενειών. Άδικο και σα σκέψη ακό- μη.
Το θέμα είναι όμως τι γίνεται τώρα. Η ενέργεια της ΕΑΑΑ προς το ΓΕΑ για δημιουργία νέου ΣΕΠΑ στους χώρους της τέως 350 ΠΚΒ έχει λίγα θετικά και πολλά αρνητικά στοιχεία. Τα αρνητικά είναι:
α. Δίπλα ακριβώς βρίσκεται το ΕΚΕΜΣ του Στρατού Ξηράς και δύσκολα μπορεί να αναπτυχθεί το ΣΕΠΑ για πολλούς ευνόητους λόγους, (ανταγωνισμός, μακροχρόνια λειτουργία ΕΚΕΜΣ, περισσότερο προσω- πικό, πελατεία ολόκληρος οικισμός Παπάγου).
β. Εγκαταστάσεις για δημιουργία των εκμεταλλεύσεων που χρειάζονται δεν υπάρχουν και πρέπει να σχε- διαστούν, μετατραπούν και κατασκευαστούν από την αρχή.
γ. Το κόστος για την κατασκευή νέων εγκαταστάσεων θα είναι μεγάλο και θα είναι σχεδόν αδύνατο να χρηματοδοτηθούν.
δ. Η θέση της τέως 350 ΠΚΒ είναι εντελώς παράπλευρη προς τις κύριες οδικές αρτηρίες της Αθήνας και δεν εξυπηρετείται καθόλου από δημόσιες συγκοινωνίες (λεωφορεία, μετρό κλπ.).
ε. Η όλη ιδέα για τη δημιουργία νέου ΣΕΠΑ στο χώρο αυτό θα χρειαστεί με τις ανωτέρω συνθήκες εξαιρε- τικά μακρό χρόνο, πιθανόν πέρα της 5ετίας.
Μετά από όλα τα παραπάνω κι επειδή βλέπω ότι η ΕΑΑΑ ανακινεί και πάλι το θέμα, εκτιμώ ότι η πλέον συμφέρουσα λύση είναι οι όποιες προσπάθειες να επικεντρωθούν αρχικά προς την κατεύθυνση το ΣΕΠΑ να επαναλειτουργήσει στην ίδια θέση που λειτούργησε μέχρι την κατάργησή του στο Ελληνικό με τις αναγκαίες ανακατασκευές, τροποποιήσεις και συμπληρώσεις.
Παραθέτω εδώ ορισμένες απόψεις, ιδέες και προτάσεις για το θέμα αυτό προκειμένου να αποτελέσουν στοιχεία για περαιτέρω αξιολόγηση και αξιοποίηση:
α. Ενοικίαση του χώρου. Έχει δημοσιευθεί ότι στην πάνω πλευρά κατά μήκος της Λεωφόρου Βουλιαγμένης θα δημιουργηθούν από τον επενδυτή εμπορικές χρήσεις και κατοικίες για πώληση – ενοικ- ίαση σε ιδιώτες. Υπήρξε μια πληροφόρηση – φήμη ότι ο επενδυτής πρότεινε η Π.Α. να ενοικιάσει το χώρο του ΣΕΠΑ. Δε γνωρίζω αν είναι αληθές. Εάν όμως είναι, πιστεύω ότι ήταν μεγάλο σφάλμα της Π.Α. που δε διαπραγματεύτηκε την ενοικίαση ενώ θα μπορούσε να πληρώνει ενοίκιο από ένα μέρος των κερδών του ΣΕΠΑ και το υπόλοιπο να πηγαίνει στο Μετοχικό Ταμείο Αεροπορίας.
β. Αγορά του χώρου, 12 – 15 στρέμματα από το ΜΤΑ. Μπορεί με διαπραγμάτευση να αγοραστεί ο χώρος από το ΜΤΑ με δάνειο που μπορεί να χορηγηθεί είτε από Τράπεζα ή το Ταμείο Παρ. & Δανείων, εί- τε με δάνειο από τα διαθέσιμα πόρων του ΓΕΑ. Η εξυπηρέτηση του δανείου μπορεί να γίνεται από τα έσοδα – κέρδη του ΣΕΠΑ με μακροχρόνια διάρκεια εξόφλησης π.χ. 20-30 ετών. Παράδειγμα προς τούτο μπορεί να αποτελέσει το ΘΑΑ/1 (Αγ. Ανδρέας) καθώς και χώροι του ΘΑΑ Σκοτίνας που είναι ιδιοκτησίες του ΜΤΑ κι έχουν παραχωρηθεί στην ΠΑ για εκμετάλλευση έναντι ενός μικρού ανταποδοτικού ενοικίου.
Συμπεράσματα: Μπορούν να εξεταστούν οι λύσεις αυτές με τον επενδυτή (Lamda Development – οικ. Λάτση). Χρειάζεται προσέγγιση σε ανώτατο επίπεδο της Ηγεσίας της ΠΑ προκειμένου να υπάρξει θε- τικό αποτέλεσμα. Αποτελεί ένδειξη τιμής προς την ΠΑ οι εφοπλιστές να αποδεικνύουν την προσφορά τους προς τις Ένοπλες Δυνάμεις και ειδικά προς την ΠΑ που προσέφερε 750 νεκρούς αεροπόρους για την προάσπιση της ελευθερίας της Πατρίδας.
Τρανό παράδειγμα στις μέρες μας είναι οι προσφορές των εφοπλιστών Ιάκωβου Τσούνη και Πανα- γιώτη Λασκαρίδη με την ιδιαίτερη αγάπη και τιμή προς τις Ένοπλες Δυνάμεις. Ελπίζω με όλα τα παραπάνω να έχω καταφέρει να προσθέσω ορισμένα στοιχεία στο θέμα του ΣΕΠΑ που απασχολεί την ΕΑΑΑ για να μπορέσει να προσφερθεί ένας χώρος στις οικογένειες του Στρατιωτικού και Πολιτικού προ- σωπικού της ΠΑ που αριθμούν πάνω από 60.000 χιλιάδες μέλη.
Για να έχουν αποτέλεσμα οι προσπάθειες αυτές θα πρέπει να γίνουν πολλές συντονισμένες και σο- βαρές ενέργειες από τους αρμόδιους φορείς (ΕΑΑΑ, ΜΤΑ, ΓΕΑ, Υπουργείο). Επίσης μπορούν να ενεργο- ποιηθούν προσωπικότητες της ΠΑ που βρίσκονται κοντά σε κόμματα, βουλευτές – Υπουργούς για ανάλογες ενέργειες. Μόνο έτσι μπορεί να υπάρξει κάποιο ευνοϊκό αποτέλεσμα. Και βέβαια αυτά πρέπει να γίνουν γρήγορα, άμεσα πριν τα γεγονότα της επένδυσης του Ελληνικού τρέξουν και είναι πλέον αργά. Η προσπάθεια θα είναι μια προσφορά προς τις μελλοντικές γενιές των στελεχών της Πολεμικής Αεροπορίας.