από τον Απτχο (Ι)ε.α. Παναγιώτη Μπαλέ
Αδελφικέ μου Φίλε, Αετέ των Αιθέρων, Πτέραρχε Στέφανε Σκρέκα,
Με βαθύτατο πόνο ψυχής συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ, όλοι εμείς: η αγαπημένη σου οικογένεια, οι οικογένειες των θυγατέρων σου με τους γαμπρούς σου και όλα τα εγγόνια σου, οι πολυπληθείς συγγενείς και συμπατριώτες σου από την γενέτειρά σου τα Τρίκαλα, Συμμαθητές μας της 29ης Σειράς Ικάρων και της 7ης Σειράς Μηχανικών, καθώς και πλήθος Συνάδελφών μας από την Πολεμική μας Αεροπορία, όπου διακρίθηκες όχι μόνον ως κορυφαίος πιλότος μαχητικών αεροσκαφών, αλλά και ως Ηγετική Προσωπικότητα με σπάνια χαρίσματα και ικανότητες, καθιστώντας τις επιχειρησιακές Μονάδες της Αεροπορίας μας που Διοίκησες, άτρωτες Ασπίδες στην φύλαξη των εναερίων συνόρων της Πατρίδος μας.
Όλοι εμείς, λοιπόν, οι Φίλοι σου και Συγγενείς σου, που με αγωνία παρακολουθούσαμε την περιπέτεια τής υγείας σου τα τελευταία χρόνια, είμαστε εδώ σήμερα, για να σε κατευοδώσουμε στο τελευταίο σου ταξίδι στην αιωνιότητα. Και όλοι μας, να σου υποσχεθούμε ότι θα κρατάμε πάντα στην μνήμη μας και την καρδιά μας, ιδιαίτερα οι Συνάδελφοί σου της πολεμικής Αεροπορίας, τον διακεκριμένο Αεροπόρο με το σπάνιο ήθος και χαρακτήρα, τον μπροστάρη σε κάθε δύσκολη αποστολή της Αεροπορίας μας στην προάσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Πατρίδος μας. Τον Αεροπόρο που πάντοτε ενέπνεε με το παράδειγμά του. Και όλοι μαζί, επίσης, θα θυμόμαστε, τον εντιμότατο Φίλο, τον ενάρετο οικογενειάρχη, τον καλό Χριστιανό, που έσπευδε πρόθυμος να συμπαρασταθεί, πάντοτε αθόρυβα, σε κάθε μας δυσκολία.
Προσωπικά, αγαπητέ μου Φίλε, η Μοίρα το έφερε ώστε να συναντηθούν τα βήματά μας κατά την είσοδό μας στη Σχολή Ικάρων στις 5 Οκτωβρίου 1955, όταν, εσύ από τον κάμπο της Θεσσαλίας, γιος της πολυμελούς οικογένειας του αγρίως δολοφονηθέντος το 1947 ηρωικού παπα-Σκρέκα και εγώ από την ορεινή Πελοπόννησο, αμούστακα ακόμη παιδιά, ονειρευόμασταν να κατακτήσουμε τη ζωή και τους αιθέρες. Ένα αίσθημα εμπιστοσύνης και αμοιβαίας εκτίμησης οδήγησε από την πρώτη στιγμή τα βήματά μας σ’ έναν άρρηκτο δεσμό αδελφικής φιλίας, μέχρι τον σημερινό οδυνηρό επίγειο αποχωρισμό μας.
Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας σου στην πολεμική μας Αεροπορία, Στέφανε, όλοι σε θαυμάζαμε, γιατί υπήρξες κορυφαίος πιλότος/μαχητής, άγρυπνος φρουρός και υπερασπιστής των εναερίων συνόρων της Πατρίδος μας. Σε κρίσιμες περιόδους κλήθηκες κατ’ επανάληψη, από την Ηγεσία, να αναλάβεις την εκτέλεση επικίνδυνων αποστολών, ενίοτε αποστολές ‘’αυτοθυσίας’’, όπως εκείνη που σου ανατέθηκε για την προσβολή και εξουδετέρωση των τουρκικών δυνάμεων εισβολής στην Κύπρο το 1974, η οποία, ενώ προετοιμάσθηκε σωστά να εκτελεστεί με α/φη PHANTOM (το τότε super όπλο της Αεροπορίας μας) από το α/δ του Ηρακλείου της Κρήτης , η εντολή απογειώσεως ουδέποτε σου εδόθη από την Ηγεσία της Αεροπορίας. Ένα όμως είναι βέβαιο, Πτέραρχε Σκρέκα, ότι η αποστολή αυτή, εάν γινόταν, ΕΣΥ θα εξουδετέρωνες την εχθρική αποβατική δύναμη και αναμφίβολα η Κύπρος θα ήταν σήμερα ελεύθερη.
Αλλά, και στην ιδιωτική σου ζωή ήσουν, Φίλτατε, παράδειγμα προς μίμηση. Υπήρξες λαμπρός οικογενειάρχης, ενάρετος σύζυγος της αγαπημένης σου Γεωργίας και στοργικός πατέρας τριών αξιόλογων θυγατέρων, που σου χάρισαν ανεπανάληπτες στιγμές χαράς και ευτυχίας με τα πολλά εγγονάκια σου.
Έφυγες, δυστυχώς, αγαπημένε μου Φίλε, σε μια στιγμή που είχες πολλά ακόμη να χαρείς και να προσφέρεις στην αγαπημένη σου οικογένεια και προ παντός στα αγαπημένα σου εγγόνια, για τα οποία τόσο καμάρωνες. Θα μας λείψεις, αγαπητέ μας Φίλε. Η απουσία σου είναι οδυνηρή. Η ανάμνησή σου όμως θα είναι πάντοτε παρούσα και θα αποτελεί παρηγοριά για όλους μας, γιατί έφυγες ευτυχισμένος, ως καλός Χριστιανός, αφού σε όλη σου τη ζωή, γαλουχημένος χριστιανικά και από τον αείμνηστο πατέρα σου, εφάρμοσες κατά γράμμα αυτό που έγραψε από τη φυλακή, λίγο πριν από τον θάνατό του, ο Απόστολος Παύλος προς τον Τιμόθεο:
«Τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι,
τον δρόμον τετέλεκα ,
την πίστιν τετήρηκα,
λοιπόν απόκειταί μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος,
ον αποδώσει μοι ο Κύριος».
Οι Συνάδελφοί μας Αεροπόροι και όλοι οι παρευρισκόμενοι Φίλοι σου σε αποχαιρετούμε σήμερα, όπως σου αξίζει, με το τετράστιχο του Ποιητή:
«Σαν ξεκουράζονται οι αετοί
Σε βράχους θα καθίσουν
Γιατί δεν θέλουν τα φτερά
Στο χώμα ν’ ακουμπήσουν».
Καλό σου ταξίδι στην αιωνιότητα, αξέχαστε Φίλε και ας είναι ελαφρύ το χώμα της αττικής γης που θα σε σκεπάσει σε λίγο.
Στην ενάρετη οικογένειά σου και τους οικείους σου εύχομαι, από τα βάθη της καρδιάς μου, την «εξ ύψους παρηγορίαν».
Καλό σου ταξίδι, αδελφέ μου, γενναίε αγωνιστή της ζωής, Πτέραρχε Στέφανε Σκρέκα!